404. Panie zbaw

Apokalipsa 22,21

„Łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa niech będzie z wami wszystkimi. Amen” (Ap 22,21 UBG).

Dwa ostatnie zdania Apokalipsy wyznaczają kierunek i cel naszych modlitw. Pierwsze – „Przyjdź, Panie Jezu!” (w. 20) jest prośbą skierowaną do naszego Ojca, który jest w niebie, o wybawienie ludu Bożego z rzeczywistości grzechu. Drugie – „Łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa niech będzie z wami wszystkimi” jest życzeniem, aby wykonawcy woli Bożej na ziemi cieszyli się Bożą przychylnością, życzliwości i łaskawością.

Końcowe pozdrowienie Jana jest podobne do tego, którego Paweł używał na zakończenie swoich listów (np. Rz 16,24; 1 Kor 16,23; 2 Kor 13,14). Słowo łaska otwiera i zamyka Apokalipsę, tworząc inkluzję charakterystyczną dla listów, psalmów (np. Ps 8; 103) oraz innych gatunków literackich zwłaszcza w tekstach poetyckich. Chociaż Objawienie ujawnia wyroki i plagi, koncentruje się na zbawieniu oferowanym przez Boga i podkreśla łaskę na początku (Ap 1,4) i na końcu (Ap 22,21).

Łaska jest najważniejszym słowem Nowego Testamentu. Dosłownie oznacza „to, co przynosi radość, przyjemność, zadowolenie”. Łaska nierozerwalnie złączona jest z osobą i dziełem Jezusa Chrystusa – głównym tematem Biblii (J 5,39). Jezus jest najdoskonalszym objawieniem Bożej łaski, która jest zakorzeniona w Jego Boskiej Osobie i dokonanym dziele – jest ekspresją Jego charakteru. Usunięcie Jezusa z planu zbawienie automatycznie eliminuje łaskę, gdyż – jak powiada Jan – „łaska zaś i prawda stała się przez Jezusa Chrystusa” (J 1,17). W języku teologicznym łaska oznacza „niezasłużoną przychylność Boga okazaną człowiekowi, objawioną przede wszystkim przez osobę i dzieło Jezusa Chrystusa, niezależnie od jakiejkolwiek zasługi czy działania człowieka”¹. W ten sposób łaska wyznacza początek, środek i koniec zbawienia, które nie zależy od naszych uczynków.

„Bogu niech będą dzięki za niewysłowiony dar jego” (2 Kor 9,15). Za dar „nader obfitej łaski Bożej, która spływa na was” (2 Kor 9,14). Niech „imię Pana naszego Jezusa Chrystusa... [będzie] uwielbione w was, a wy w nim, według łaski Boga naszego i Pana Jezusa Chrystusa” (2 Tes 1,12). „Amen” (Ap 22,21).

Tak oto nasza podróż przez Apokalipsę dobiegła końca. Przemierzając ją od słowa do słowa, pełną zadziwiających scen i nieoczekiwanych zwrotów akcji, przeżyliśmy najbardziej wstrząsającą podróż górską kolejką w życiu. Dziękuję, że odważyłeś się do niej wsiąść i podróżowałeś wraz ze mną, odkrywając przesłanie Apokalipsy. Z pewnością pozostało jeszcze wiele gór i dolin do odkrycia. Życzę ci, abyś dotarł tam, gdzie droga innych dawno się skończyła. Niech Bóg będzie z tobą! „Niech ci błogosławi PAN i niech cię strzeże; Niech PAN rozjaśni nad tobą swoje oblicze i niech ci będzie łaskawy; Niech PAN zwróci ku tobie swoje oblicze i niech da ci pokój” (Lb 6,24-26).

1J.D. Watson, Słowo Greckie na każdy dzień roku, Oficyna Wydawnicza Vocatio, Warszawa, s. 58.