„A gdy otworzył siódmą pieczęć, nastała w niebie cisza na około pół godziny” (Ap 8,1 UBG).
Siódma pieczęć opisuje ostatni akt historii świata – akt, który pozostaje niewypowiedziany. Milczenie w niebie na około pół godziny kontrastuje z potężnym głosem chóru kosmosu z 5. rozdziału Apokalipsy i chronologicznie następuje po opisie 6. pieczęci (Ap 6,12-17). Czas jego trwania przez „około pół godziny” wskazuje na krótki, ale trzymający w napięciu okres. Niektórzy, w myśl zasady „dzień za rok”, wyliczają, że czas ten będzie trwał około tygodnia.
Owo milczenie jest bardzo wymowne i jest spełnieniem starotestamentowych przepowiedni na temat eschatologicznej Bożej interwencji. Oto kilka przykładów: „Ale Pan jest w swym świętym przybytku, umilknij przed nim, cała ziemio” (Ha 2,20). „Milczcie przed obliczem Wszechmogącego Pana, gdyż bliski jest dzień Pana!” (So 1,7). „Niech umilknie przed Panem wszelkie ciało, gdyż Pan już rusza ze swojego miejsca świętego” (Za 2,17). A zatem milczenie wyraża pełne napięcia oczekiwanie niebian (również tych żyjących na ziemi) na drugie przyjście Chrystusa i zakończenie czasu wielkiego ucisku.
Cisza (milczenie) jest także jedną z ważnych duchowych dyscyplin związanych z modlitwą i zaufaniem do Boga, o której czytamy w Biblii. „Tak bowiem mówi Pan BÓG, Święty Izraela: W nawróceniu i spokoju będziecie zbawieni; w ciszy i ufności będzie wasza siła. Ale nie chcieliście” (Iz 30,15). „Poddaj się PANU i oczekuj go; nie oburzaj się na tego, komu powodzi się w drodze, na człowieka, który spełnia swe złe zamiary” (Ps 37,7). „Tylko w Bogu spocznij, moja duszo, bo od niego pochodzi moja nadzieja” (Ps 62,5).
W dalszej części Apokalipsy powrót Jezusa będzie opisany w najdrobniejszych szczegółach. Tymczasem, gdy już siedem pieczęci zostało otwartych, pora na siedem trąb – kolejną serię zadziwiających wydarzeń zwiastujących bliskość dnia gniewu i sądu naszego Pana.